Υπάρχουν μέρες που το νιώθεις θολό. Είναι σαν το σώμα να μην μπορεί να συμβαδίσει με τις σκέψεις, τα συναισθήματα να μην έχουν όρια και ο χώρος γύρω να μοιάζει να θολώνει. Σε τέτοιες στιγμές, η υγρή τροφή εντείνει μόνο αυτό το συναίσθημα – το σώμα δεν λαμβάνει εσωτερική υποστήριξη, όλα “ρέουν” στο παρελθόν.
Αντ’ αυτού, ο βραστός πουρές πατάτας, το ζεστό φαγόπυρο και το πηχτό λαχανικό στιφάδο λειτουργούν ως σωματική γη. Μετά από μερικές κουταλιές, αναδύεται μια αίσθηση κέντρου. Οι μύες χαλαρώνουν λίγο, τα μάτια σταματούν να αναζητούν εστίαση, οι ώμοι «κάθονται» πιο βαθιά στην καρέκλα. Δεν είναι κορεσμός — είναι η αίσθηση του να είμαι ξανά «εγώ». Το βράδυ, αυτό δίνει το αποτέλεσμα της απαλής συσσώρευσης, αντί της σήψης.
